Yana in de beschutting van haar capuchon. Het zag er allemaal bar en boos uit die daag, maar een uur later scheen de zoon oogverblindend en was het leed al weer geleden. Restte alleen een pak sneeuw dat opgeruimd moest worden.

Vele handen maken licht werk. Lena, Olga, Natalia, Yana en Peter bij het vliegensvlug vullen van de hooi zakken.

Daarna moeten er nog een paar zakken hooi gemaakt worden. Hands-on voor iedereen.

Cheyka sleept Olga bijkans mee de stal in. Als enige paard gaat ze graag naar binnen. Met haar grote lijf schermt ze Olga een beetje van de sneeuw af. Even later staan beiden binnen en uit te hijgen van de run door de sneeuw.

Natalia en Glasha op weg naar de warme, droge stal. De paarden gaan met tegenzin. Ze vinden het prima buiten.

Het zicht op de wei wordt steeds minder en de wind trekt aan. De paarden maken nog geen aanstalten om naar de stal terug te gaan.

Lena houdt een paar achterblivers in de gaten. Het clubje merries staat gezellig bij elkaar op het afvalhooi te kauwen. Onze hooibalen zijn deze zomer wat langer op het veld blijven liggen. Daardoor is de buitenste laag wat slecht en die gooien we meestal op de wei. De paarden vinden altijd nog wel wat hooi in de restanten.

De jonge merries Glasha en Niagara zijn nog niet uitgespeeld. Ondanks de wind en de sneeuw ravotten ze over het veld.

Cheyka kreeg het op een goed moment op haar heupen. Ze is onze barometer en voelt feilloos weersveranderingen aan. Ze houdt niet van sneeuw en wind en na een half uurtje werd ze erg onrustig. Tijd om naar binnen te gaan.

Met de kont in de wind, de neus in het hooi. De sneeuwstrom kan de paarden niet deren.

Maar het is allemal ergens goed voor. Strannik groeit als kool en met zijn anderhalf jaar is het een flink uit de kluiten gewassen trotter (de foto geeft geen goed vergelijk: ik ben zelf bijna 2 meter).

Elk etmaal gaat er zo'm 350 kg hooi doorheen. Dat zijn een hoop kruiwagens mest. We hebben allemaal en pesthekel aan het oprollen en opnenen van de hooibalen: meer dan 300 kg looiig is elke keer opnieuw een overwinning

Een winterse werkdag op de stallen. Sergei en Yana in de luwte van zuidelijke ingang. Het is niet zo koud als het sneeuwt, maar je wordt aardig nat als je zo buiten bezig bent.

Gelukkig weer thuis. Het begon niet dezelfde dag te sneeuwen. Deze foto werd een paard dagen later gemaakt. December was erg nat en onbestendig met als gevolg veel ijs op het veld. De paarden konden absoluut niet draven of galopperen en waren erg voorzichtig met hun tempo. Gelukkig kwam er dan eind december genoeg sneeuw om het ijs te bedekken zodat we weer konden rijden.

De volgende ochtend (in Chabarovsk) moest het vliegtuig nog ingespoten worden met anti-vries. Alle flaps en kleppen waren vastgevroren en een mannetje in een mobiele hoogwerker voorzag het vliegtuig rijkelijk van een ontdooiende laag chemicalien. Na weer 2 uur vertraging konden we eindelijk vertrekken.

Met de Aeroflot terug naar Sakahlin. Dat had nog wat voeten in de aarde (of benen in de lucht?) want het vliegtuig bleef maar rondcirkelen boven Yuzhno vanwege een dikke mist. Na anderhalf uur besloot de gezagvoerder terug te vliegen naar Chabarovsk, waar we een nachtje mochten slapen in een hotel. De volgende ochtend was het bar en boos koud: -25.