De grijze walvissen komen dicht bij de kust om in het ondiepe water te fourageren. Van de zeebodem happen ze zand waar ze allerlei benthos uit filteren met hulp van hun baleinen. Zo "grazen" ze hele stukken kustlijn af op zoek naar voedsel. Vaak leek het of de walvissen voelden dat we langs de kustlijn reden met onze jeep. Had ik net mijn camera en statief opgesteld, draaiden ze weg van de kust en zwommen naar dieper water. Soms bleven walvissen gewoon op hun plek en had ik het gevoel alsof ze ons aan het observeren waren. In het ondiepe water zwommen meestal moeders met hun kalf, weg van het diepe water waar de kalveren een potentiele prooi zijn voor orkas. Ook zagen we dat de walvissen in het ondiepe water de molusken en parasieten die op hun huid groeien probeerden kwijt te raken door met hun rug en kop over de zeebodem te schuren. En eind augustus, begin september begint de hofmakerij. Met een hoop gespatter, gezwaai met staarten en voorvinnen wervelen de walvissen om elkaar heen. De kalveren moet oppassen om niet in het gedrang geplet te worden. In deze tijd worden de jonge walvissen gespeend en drinken niet langer melk bij hun moeder.