Dit jaar hadden we te maken met een groepje nieuwsgierige bruine beren. Op een bepaald moment hadden we er zo'n 4 in een kilometer rond het kamp zwerven. Eentje was bepaald niet bang uitgevallen en verkende een paar avonden de directe omgeving van het kamp. We hadden twee honden die zomaar waren komen aanlopen en die attendeerden ons met hun geblaf op de aanwezigheid van de beer. Bruintje liet zich in alle pracht en praal zien, maar toen hij op de honden afsprong en daarna een poging waagde in onze richting werd het me te gortig. Twee lichtsignalen waren nodig om hem te verjagen. Uit voorzorg kwamen toen twee gespecialiseerde jagers uit Yuzhno-Sakhalinsk over voor een week. Zij observeerden de beren en brachten hun slaapplekken in kaart. De jagers waren uitgerust met speciale rubber kogels om beren te verjagen die te dicht bij het kamp kwamen. Gelukkig bleek dit alles niet nodig te zijn: de licht kogels die we hadden afgevuurd bleken al afdoende te zijn geweest. De beren bleven op een veilige afstand en concentreerden zich verder op de zalm en de overvloed aan bessen op de toendra.